دوو ساڵ له‌مه‌و به‌رو له‌ ڕۆژێکی وه‌ک ئه‌مڕۆدا ، تنۆک تنۆک باران له ئاسمان دائه‌باری، له‌گه‌ڵ هه‌ر تنۆكێکیش تنۆکێک ئه‌شکی من ئه‌ڕژایه‌ سه‌ر زه‌وی، به‌ڵام جاره‌ جاره‌ به‌وه‌ دڵنه‌وایی خۆمم ئه‌کرد که‌ ڕه‌نگه‌ ئه‌و که‌سه‌ی هۆشی بردووم بتوانێت ده‌ستم بگرێت، به‌ڵام هه‌نێ جاریش وه‌ڵامی خۆمم ئه‌دایه‌وه‌ و ئه‌مووت: منی به‌دبه‌خت زۆر ئه‌سته‌مه‌ بگه‌م به‌ کامه‌رانی!
به‌ڵام زۆر نه‌برد گه‌شتم، گه‌شتم به‌و که‌سه‌ی که‌ له‌که‌س ناچێ، که‌ تاکو ئێستاش گومانم له‌ مرۆڤ بونی هه‌یه‌، گه‌شتم به‌ تۆ .

به‌ڵام نازانم بۆچی له‌ پڕ وه‌کو خه‌ونێکی شیرین و ئه‌نجام تاڵ به‌جێتهێشتم! ئاخر تۆ به‌ڵێنی هه‌میشه‌ییت پێدابووم، به‌ڵێنتدابوو له‌یادم نه‌که‌یت، ئه‌ی بۆچی خاوه‌نی به‌ڵێنی خۆت نه‌بوویت.

من نازانم بێوه‌فایی و بێ ئه‌مه‌کی خۆم بوو ژیانمی سوتاند یان تۆ؟! به‌ڵام دڵنیام تۆ له‌ په‌پوله‌ بێ گوناهتری، ئه‌وه‌ی که‌ ڕوویداوه‌ هه‌مووی من هۆکارم، بۆیه‌ دڵنیام هه‌تا قیامه‌ت و له‌و دونیاش ئه‌بێ به‌ ئاگری هه‌ڵه‌کانم بسوتێم!
. . . . گیان، ئه‌وه‌ ساڵ ده‌خولێته‌وه‌ و منیش سات له‌ دوای سات وێرانتر ئه‌بم، تکات لێ ئه‌که‌م وه‌کو هه‌میشه‌ میهره‌بانی خۆتم بۆ بنوێنه‌ و وه‌ره‌وه‌ و له‌م دۆزه‌خه‌ ده‌رم بێنه‌، له‌م ووڵاته‌ زۆرێکی ده‌ستیان بۆ ڕاکێشام به‌ڵام هه‌ستم به‌ میهره‌بانیان نه‌ئه‌کرد .

تخوا وه‌ره‌وه‌ و به‌ کرده‌وه‌ خراپه‌کانی من مه‌که‌ ، زۆر ته‌نیام ....


قوربانت بم ئارامی دڵ .. یادگاریه‌کانت هه‌موو چرکه‌یه‌ک له‌ مێشک و دڵمدان و ئه‌مێننه‌وه‌ هه‌تا ئه‌و کاته‌ی به‌ دیدارت شاد ئه‌بم ، خۆزگه‌ دیدارت له‌م ژیانه‌ی ئێستا ئه‌بوو .

زۆر زۆر بیرته‌که‌م .. تخوا وه‌ره‌وه‌ ...